Hilal Savaşçıları Şiiri - Osman Kızıler 2

Yongalanmış vücutlarından
Sözleri nidalandı yavuz erlerin
Demirden halhalları bileklerinde
Kölelik nişanesiydi tayların
Kimseler görmedi kırgın bakışlarını onların
Sökmedi şafak,
Çünkü uykuya dalanlar şafağı görmez

Mahmur azaları felçli kızlar artık doğurgan değil
Doğursalar bile doğurdukları diri değil
Çığrtkan kadınlar
Dillerinde mermilerle dolanır gündüz karanlığında
Karabasan ellerdir bastırır konuşkan sesleri

Kelepçeleri, razı etmeden takmazlar bileklere
O kelepçeler ki, acısı hissedilmez zaman eskimedikçe
O kelepçeler ki kan damlalarını diliyle saklar.

Şimdi sağır bir kalabalıktır şehirlerde gezinen
Fabrika dumanlarını solur ciğerleri
Şehvetli şarkılar kulaklarında kaynar
Ve banka hesaplarındadır şereflerinin ölçütü
Uzaktan uzağa darılır hilal,
Dargındır nurdan zırhlı hilal savaşçıları
Neydi uğruna savaştıkları
Sakallarında gezinen bu akrep zehri
Kılıçlarını paslayan pis sular neydi
Nedendi bunca zafer anıtı ardından
Rehavet esefiyle gelen bu zamansız bozgun
Soruların azdırdığı hantallıkla savaşmaktan yenik düştüler
Artık meydanlar,
Leşlerle etlenmiş mezarcılarındı.