Parçam… Yüreğimin en sızlayan yeri… Sen, bir gelincik gibi düşerken toprağa bende damlalar gibi eriyorum…
Oysa içim dondu, bak titriyor ellerim…
Parçam, hilal gibi parlarken gülüşün gelincikler gibi tutuyorsun bayrağımızı avuçlarından akarken yüreğin…
En sızlayan yerim, yüreğim donuyor…
Kifayetsiz kaldı yaşam yitirdi maviliğini gökyüzü kızıl… seni uğurluyorum nurlu, sonsuz bir yolculuğa… Mehmet’im…
Sana, bende var olan ve en ihtiyaç duyduğum yüreğim gibi sesleniyorum…
Onsuz nasıl yaşanır?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla