Hiçbir mutluluk
Mutluluk değildir
Hiçbir sevinç
Övünç değildir
Senin mutlu olmanı sağlayan sevinç
Artık benim değildir
Acımın bende çakılı durması
Meydan okuması
Korkmaması
Geceleri parlayası
Yıldız gibi
Utanmaz ki
Boğularak can verdi ruhum
Bir kuyunun içinde
Çırpınarak…
Kendisine tutunulmasını istemeyen taşlar
Tutmadan bıraktı hep ellerimi
Güzel olan her şey geçmeseydi, ben geçecektim hayattan
Benim kalmam için, geçecek olan güzellik olsun
Sizler olun
Güzellikler sizinle olsun
Sonunun nereye varacağını bilmeden konuşun
Siz konuşun
Adi şehir!
Ne bu kadar ışığın olsun
Ne de bu kadar insansız sokağın
Sömürdün parıltısını o kadar gündüzün
Geceye değecek sözün olsun
Bütün bir kâinatın
Çocukluğumda sahip olduğum
Tek bir boncuk kadar
Değeri yok şimdi
Damla damla su muyum?
Damla damla mı?
Ben böyle tütüyorum
Dumanlarımda boğuluyorum
Yarattığım sislere sövüyorum
Allah’ın adının anıldığı bir mekânda
Yükselmek isterim arşa
Yağmur olur dönerim toprağa
Islatsın isterim beni
Tüm yağmurlar bir anda
Helal olmayan bir hakkın acısı çöker üzerine
Yağamayan bir yağmur
Artık içinde
Koyu bulutlar sarar kalbini
Yüzün kararır
Sararır
Bazı mutsuz insanlar
Geceleri havlayan huysuz köpeklere benzer
Ne ölebilirler
Ne de yaşayabilirler
Acı acı sorar bir köpek
Neden burda her şey gece
güzel..