Hikmetin Çayocağı Şiiri - Sebati Manav

Sabahın erken saatleri yürüyorum sokakta
Yorgunluğunu sisle örtmüş şehir uykuda

Paltomun yakası kalkık ellerim ağzımda
Isınmak ne mümkün, bu şubat ayazında

Hayat belirtisi kaldırımdaki ayak seslerim,
Bir de havlama sesleri, boğuşan köpeklerin

Ayazdan ağaçlarda beyaz çiçekler açmış
Çaycı Hikmet ocağın altını yeni yakmış

Yüzü eski sobada çıtır çıtır yanan odunlar
Oh, yeni ısındı iliklerim gelsin artık çaylar!

Bu saatte tek açık yer Hikmet’in çay ocağı
Bulunmaz böyle bir yer arasan köşe bucağı

Birer ikişer gelip doldurur çay ocağını millet,
Yükselen sesleri susturan tek kişidir Hikmet.

Gür çıkar Hikmet’in sesi serde kabadayılığı var
Sakin olun ağalar, beyler mülkün sahibi Allah var.

Susunca herkes, duyulur karıştırılan çayın sesi
Alana verilir, her masada ayrı bir hayat dersi!

Sebati Manav 20 Şubat 2009