Hikmetin Başı; Mehafetullah

Takvadan mahrumun, nakıstır dini!
Elzemdir mümine, hep mehafetullah!
Uyarır Son nebi, insan ve cini,
“Hikmetin başıdır”der, “mehafetullah”

Kim korksa Allahtan, korkulmaz ondan,
Niyeti halistir, sevgisi candan.
Arîdir her türlü hasetten kinden,
Kalbine ölçüyü, kor mehafetullah!

Korkulur Allahtan ve korkmayandan!
Çekinmek gerektir, nefse uyandan.
Hesabı, kitabı, hiçe sayandan,
Kaçınmak lazımdır, vallah ve billâh.

Hesabı düşünen, incitmez halk’ı,
Naslara hoş gelir, bunların hulk’u.
Mübarek bir kuldur, o insan bil’ki!
Kalbine merhamet, koymuşsa Allah.

Zayıfa zulmetmez, eder merhamet,
Hakkınca bilir o, kıymet ve kamet.
Bulursan böyle dost, derde merhem et!
Hâkimdir o dostta, bil mehafetullah!

Beklenir dinsizden, her türlü vahşet,
Fırsatı bulunca, saçar o dehşet!
Denilmez bunlara,”merhamet bahşet! ”
Bilmezse böyledir, kul mehafetullah!

İnandım diyenler, korkarsa Haktan!
Elbette içtinap, eder nahaktan.
Haramı terk edip, kaçarsa şekten!
O kulu cennete, kor mehafetullah!

Herkesin peşine, taksanda polis!
Yinede davranmaz, ekserler halis.
İstersen onları, kılmayı muhlis!
Her kulun içine, koy mehafetullah!

28.11.2007.İzmir.