Hikmeti kendinde gizli tasarımlar

yağmur döker saçlarını dağların
ne dayanılmaz bir mahvoluştur o
her vuruş bir ölüş
her damla bir diriliş
gidenle muştulanır beklenen
gelenin içinde saklıdır giden
bir akış, kurnası yokluk
bir akış, mazgalları toprak
illaki bir annenin rahminde gizlidir hayat

köpüklenirken yamaçlar yer yer
zihnime takılan paslı kelimeleri de
katar önüne
bir zaman
…
sonra
ayakuçlarımda deniz kokar
biraz toprak kokar ellerim
biraz menevşe, kardelen
yetim kalmış duygularım
seyreder olup biteni pencereden
hayat ‘O’nunla kaim derdi rahmetli babam
ve ben bunu görüyordum her baharda aynadan