Hikmeti İlahi Şiiri - Ramazan Pamuk

Tohum koymuş meyvesinin özüne
Ağaçları çekirdeğe saklamış.
Alemleri ol Resulün yüzüne
Halk eyleyip, nuru ile paklamış.

Arzı dünya döner ismin anarken
Leylü Nehar aşkı celil yanarken
Zalim nefis imtihanla sınarken
Rabbim bizi rahmetiyle aklamış.

Rüzgar verir bulutları ağdırır
Merhametle yere yağmur yağdırır
Kudretinden arza boyun eğdirir
Alemleri içten içe eklemiş.

Her ademe ömür vermiş yaşaya
Ne erine bakar, nede paşaya
Günahı sevabı yazar köşeye
Tevbe kapısında,durup beklemiş.

Balığa can vermiş,hayatı da su
Şeytan azdırarak kuruyor pusu
Her canlı tadacak ölüm korkusu
Bazen yürek çarpmış,bazen teklemiş

Yerde karıncayı yürüten hüda
Eylesin günahtan bizleri cüda
Uyarır yatarken derin uykuda
Kulluğun şerefini bize yüklemiş.

Hilkati’yim derki gelmişim fani
Önceden gelenler nerdeler hani
Ecel vakti gelir verirsin canı
Azrail’e emir, verip yoklamış