Hikmete Müştaksan... Şiiri - Cihat Şahin

Manasız yaşamak değildir hayat!
Ekserler manasız yaşıyor heyhat!

Allahtan korkmaktır, hikmetin başı!
Uyarmak elzemdir, bilmeyen başı.

Değildir zevk, sefa, hayata gaye,
Zevklere düşkünler, olur pespaye!

Hakiki hayata köprüdür cihan,
Ebede sevk için bir durak şu han!

Daru-l hizmettir, şu zemin yüzü!
Sevapla doldur sen, gece gündüzü!

Ücretin azimdir, öbür tarafta!
Yerini alırsan, burda ön safta!

Mantıksız duaya çekme; “âmini”!
Cennet mi zannettin, sen şu zemini?

Her ücret burada verilse peşin,
Orada olmazdı yiyecek aşın!

Bu diyar sadece, sınav diyarı,
Unutsan gerçeği, gelir uyarı!

Sorular zor çıksa, düşme yeise!
Kitapta ara, bul cevap ne ise!

Nefsine uyanı, eyleme refik!
Gafille gezene, ıraktır Tevfik!

Seçersen dostunu şayet âlimden
Müstefit olursun sende ilimden!

Acele uzaklaş, dostsa markadaş!
İlmiyle amili, edin arkadaş!

Arifle otur kalk, dinle sözünü!
Dokunsa sözleri, dönme yüzünü!

Yaralı kalplere, tiryak nasihat,
Yanlışsa sözlerim, yapın tashihat!

Hikmetli her kelam, ruhun tayını,
Müştaksan ona sen, gel, al payını!

Cihat ŞAHİN
O7.07,2010-İZMİR