Hikmet Var Şiiri - Mehmet İslami

HİKMET VAR!

Tahtı su üstünde seyrân ederken
Nûru mükâşefet hâlde hikmet var
Nûrunda rûhuna “HÂBÎBİM” derken
Arının esrârı balda hikmet var

Âdeme bakıpda görünce vakar
Meleklerin gözleri şimşek çakar
Cennetten; dünyâya üç ırmak akar
Kevser-i Zemzem-i Nilde hikmet var

Meryemin anası istedi Haktan
İsâ rûhullahtır Âdem topraktan
Altı günde mükewinâtı yoktan
Önce yarattığı kulda hikmet var

Dedi “Âllâh bizimledir üzülme”
Güvercine emreyledi “ezilme”
Örümcek ağını gerince silme
Kâbil ile Hâbil dölde hikmet var

“İKRÂ’ emrini cebrâil verende
Dedi “Okumağı bilmemki, sende,
Kucaklayıp sıkıp zihni derende
“Bismi Rabbike”i dilde hikmet var

Şeytanlar pazarda hükümrandırlar
Beşerin hayrına verirler zarar
Ölçü kaçırmayan olur bahtıyâr
Mizân-muvâzene telde hikmet var

Rahman,Rahîm,Selâm,Basar hem Sem’i
Cehenneme yaptı Yed’iyle hemi
Etti; üç unsuru Âdemde, cem’i
Elinde, dilinde, belde hikmet var

Kavmi kurtarmağa eyledi çaba
Bütün emekleri olunca hebâ
Nûh’u tufan ile ikinci Ebâ
Eyledi, denizde gölde hikmet var

Öfkesinden kavm yanında kalmadan
Ayrılınca hicret emri gelmeden
Zennûn suya, yüzmesini bilmeden
Kurtaran Yûnûs-u salda, hikmet var

Derdinin devâsı içinde, elin
Olsaydı başına çalardı, kelin
Leylâ’yla âşkına düşen Veyselin
Mekân eylediği çölde hikmet var

İSLÂMİ: fermûar çekte diline
Rüzigârın savurduğu külüne
Nasreddin hocanın, fikir gölüne
Mayâsını çalan elde hikmet var