Umut ağacım ol
Büyü olabildiğince
Yüreğime at köklerini
Bütün gücüm varlığım senin olsun
Büyü olabildiğince
Ben yok olmuşum ne çıkar
Dün seni gördüm
İçimde buruk bir acı
Seni bana taşıdı
Nasılda yalanmış unutmak
Bir anda herşeyi silip atmak
Kolaymış yaa! !
Umursamazlık olsada bakışlarında
İnanıyorum ki seviyorsun beni
Umut ışığı olmasada yüregimde
Düşüncelerimin ücra köşelerinde bekliyorum seni
Yalnızlığımı dolduruyorum seninle
Yokluğunda bende yok oluyorum
Uğrama bana gecenin karanlığında
Uğrama güneşin sıcağında kavrulmuş toprağıma
Uğrama girma hayallerime istesende
Uğrama bana,bırak beni kendi çaresizliğimle
Bekliyorsam seni aynı yerde
Gökyüzü Kadar Karanlık Yüreğim
Gözlerim Yaşlı, Bomboş Yollarda Seni Beklerim
Zamansız Bir Bedenim Artık Seni Özlerim
Bu Son Nefesim, Hadi, Gelde Ölmeyeyim
Yokluğun Verebileceğin En Büyük Ceza
Sensiz,sessiz geceler
Seni düşündüğüm
Nice hayaller kurduğum
Senin için ağladığım geceler
Karanlığın ortasında yalnız
Yalnızım yine
İçimde bir boşluk
Seni arıyorum
Gözümün önünde gülüşün
Seni hayal ediyorum
Seni seviyorum ama
Buralar Yokluğun da Yaşanmazmış Meğer
Ufacık Tat Alınmazmış Sen Yoksan Eğer
Bilmezdim Oysa
Bir Gülüşün Dünyalara Değer
Giderim,
Karanlığa İnat,
M.İcat'a
Yüreğimde açtığın yara kapanmadı
Yokluğunda çekmediğim azap kalmadı
O kadar bekledim gelen,giden olmadı
Söyle yar verdiğin süre hala dolmadı mı?
Pişmanlığın limanına yaklaşıyor gemiler
Beklenen rüyalar sarmış etrafı
Kopkoyu bir yalnızlık çökmüş omzuna,
Mutluluğa hasret kalmış kurak topraklar
Göz yaşları biriktiriyor insanlar
Umut ağacını suluyorlar inadına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!