Hikmet İncileri (94) Şiiri - Aydın S ...

Hz. Ebu Sâid El Hudri (Ra.)

* Allah (cc.) tan kork,
çünkü her şeyin başı Allah korkusudur.
Nefis cihâda sarıl!
Çünkü cihâd,
İslâm dîninin dünya zevk ve,
lezzetlerine kapılmama hissidir.
Allahü teâlayı zikretmeye ve,
Kur’ân-ı kerîm okumaya devam et ki,
seni gökte melekler,
yerde insanlar arasında yaşatacak olan budur.
Doğruyu söyle,
bunun dışında da sükûtu tercih et!
Bunları yaparsan şeytanı yenersin.

-Resûlullah(s.a.v.) efendimiz hayvana ot verirdi.
Deveyi bağlardı.
Evini süpürürdü. Koyunun sütünü sağardı.
Ayakkabısının söküğünü dikerdi.
Çamaşırını yamardı.

-Hizmetçisi ile birlikte yemek yerdi.
Hizmetçisi el değirmeni çekerken yorulunca,
ona yardım ederdi.
Pazardan öteberi alıp torba içinde eve getirirdi.

-Fakîrle, zenginle, büyükle, küçükle karşılaşınca,
önce selâm verirdi.
Bunlarla müsâfeha etmek için,
mübârek elini önce uzatırdı.
-Köleyi, efendiyi, beyi, siyahı ve beyazı bir tutardı.
Her kim olursa olsun, çağrılan yere giderdi.

*Güzel huylu idi

-Önüne konulan şeyi,
az olsa da, hafîf, aşağı görmezdi.
Güzel huylu idi.
İyilik etmesini sever idi.
Herkesle iyi geçinirdi.
Güler yüzlü, tatlı sözlü idi. Söylerken gülmezdi.

-Üzüntülü görünürdü.
Fakat, çatık kaşlı değildi. Aşağı gönüllü idi.
Fakat, alçak tabî’atli değildi.

- Heybetli idi. Ya’nî saygı ve korku hâsıl ederdi.
Fakat, kaba değildi.
Nâzik idi. Cömert idi.
Fakat, isrâf etmez, faydasız yere birşey vermezdi.
Herkese acır idi.
Mübârek başı hep önüne eğik idi.
Kimseden birşey beklemezdi.
Saâdet, huzûr isteyen, Onun gibi olmalıdır.

16-03-2010
(Devamı gelecek)