Hikmet İncileri (209) Şiiri - Aydın Suyak

Ka'b Ül Ahbar (R.a)

***
-'Şöyle duydum:
Sâlih insan kabre konur.
Namaz, oruç,
hac ve zekât gibi amelleri etrâfını sarar.
Azab melekleri geldiğinde karşılarına namaz çıkar.
Onlara;
'Bu şahıs, ayakları ile Allahü teâlânın huzûrunda durdu,
namaz kıldı.
Buna azab edemezsiniz.
' Sonra baş tarafından gelirler,
bu defâ oruç karşılarına çıkar;
'Bu baş, Allah için oruç tuttu,
burada azâb edemezsiniz.
' der. Vücudun diğer kısımlarına gittiklerinde,
hac ve cihâd gibi ibâdetler karşılarına çıkarlar.
Ellerine geldiklerinde eller;
'Allahü teâlânın rızâsı için bu eller sadaka vermiştir.
Onun için azâb edemezsiniz.
' derler.

Bütün bu durum karşısında azâb melekleri;
'Mâdem ki dünyâda sâlih ve temiz bir kişi olarak yaşadın,
güzel bir şekilde öldün,
burada müsterih ol,
rahat yat.' derler.
Sonra rahmet melekleri gelir.
Cennet'ten ışık,
yatak ve giyecek getirirler.
Kabrini gözün görebildiği kadar genişletirler.
Kabrini aydınlatırlar.
Kıyâmete kadar kabri aydınlık kalır.'

'Cennet'te ağlayan bir adam bulunur.
Ona, niçin ağlıyorsun denir.
O şöyle cevap verir:
Ben Allahü teâlânın yolunda öldürüldüm.
Şehîdlik o kadar güzel ki,
tekrar dünyâya döndürülüp,
üç defâ daha şehîd olmayı arzu ediyorum.
Fakat daha fazla şehîd olamadığım için ağlıyorum.'

09-07-2010
(Devamı gelecek)