Hikmet İncileri (187) Şiiri - Aydın Suyak

Hasan Basri (R.a.)

Ey insan!
İnsanların çokluğuna bakıp da aldanma.
Çünkü sen,
yalnız ölecek,
kabre yalnız girecek,
yalnız kabirden kalkacak ve,
kendi hesabını yalnız vereceksin.

- Ey insanoğlu,
beldeler harab olacak,
mal mülk dağılacak çocuklar yetim kalacak.

-Dünyaya düşkün kimse,
muradına kavuşamaz.
Bir gün olsun rahat nefes alamaz.
Her gün,
ayrı bir düşünce,
keder getirir.
Derken dünyaya o kadar dalar,
ömür biter de ecel bir gün onu yakalayıverir.
Sonunda,
azıksız âhiret yolculuğuna çıkmak zorunda kalır.
İşte böyle duruma düşmekten sakın.
-Her sağlam olana bir dert,
her gence bir ihtiyarlık ve her ihtiyara
(her insana) bir ölüm gelecektir.

- Yarın ruh cesetten ayrılmayacak mı?
İnsan evladından ve malından ayrılmayacak mı?
Kefene sarılıp mezara konmayacak mı?

-'Dünya üç gün gibidir.
Geçen gün,
geçip gitmiştir artık.
Geri döndüremezsin.
Ondan ümit kesilmiştir.

İkinci gün, içinde bulunduğun gündür.
Bunu ganimet ve fırsat bil.

Üçüncüsü ise,
gelecek olan gün ki,
sen ona ulaşır mısın belli değil.
Belki de gelecek olan,
güne kavuşamadan ölürsün.

-Dünyanın fâniliğini,
nimetlerinin geçiciliğini ve,
ölümün mutlaka geleceğini unutmak,
mümine yakışmaz.

-İnsan dünyadan üç şeye hasret gider:
1-Topladığına doymaz
2-Umduğuna kavuşmaz
3-Önündeki ahiret yolculuğuna iyi azık temin edemez.

“Rabbini bilen onu sever,
dünyayı bilen ondan yüz çevirir.

-Dünyanın senden sonra,
nasıl olduğunu görmek istersen,
senden evvel ölenlerden sonra,
ne olduğuna bak! ..

*Ey müslümanlar!
Kabir dünyâ konaklarının sonu,
âhiret menzilinin ilkidir.
Mâdem ki hepimiz ölüp kabre gireceğiz,
o halde nasıl zevk, safâya dalıp, gezebiliriz.
Îmân ehlinden olanlar kaygılı uyanır,
kaygılı akşamlar.
Bunlar iki korku arasındadır.
Biri geçmiş bir günah ki,
Allâhü teâlâ tarafından nasıl karşılanacağı belli değil.
Biri kalan bir ömür ki,
devâmı müddetince,
hangi tehlikelerle karşılaşılacağı belli değildir.
Sonunda ölüme varacağını bilen,
kıyâmette kalkılacağına inanan,
kalkınca Allâh (cc.) 'ın huzûruna çıkacağına kânî olan,
kişiye gereken,
üzüntü ve endişe içinde olmaktır...

02-06-2010
(Devamı gelecek)