Hikmet İncileri (185) Şiiri - Aydın Suyak

Hasan Basri (r.a.)

*Vallâhi,
yetmiş Bedir’liye yetiştim,
çoğu kez giydikleri softan bez idi.
Eğer siz onları görseydiniz deli sanırdınız.
Onlar da sizin iyilerinizi görselerdi;
“bunların ahirette bir nasibi yok” derlerdi.
Kötülerinizi görselerdi,
“bunlar hesap gününe inanmıyorlar” derlerdi.”

***
“Öyle insanlar gördüm ki,
dünyaya ayaklarının altındaki,
toprak kadar kıymet vermezlerdi.
Dünya kendilerine doğmuş, batmış,
filan gitmiş, falan gitmiş,
hiç umurlarında değildi.
Öyle insanlar gördüm ki,
bunlardan biri akşam eder,
yanında azıcık azık vardır,
yine hepsini yemez.
“Bunun hepsini kendi karnıma koymayayım,
bir kısmını da Allâh (c.c) için,
sadaka vereyim” diye düşünürdü.”

***
Kıyamet gününde,
insanların iyisi,
nefsini en çok muhasebe edendir.
Kıyamet gününde en çok sevinecek olan da,
dünyada nefsi için en çok üzüntülü olandır.
Kıyamet gününde en çok gülen de,
dünyada en çok ağlayandır...

01-06-2010
(Devamı gelecek)