Hz. Ebu’d-Derdâ (R.a.)
*Ey İnsanlar!
Siz iyiliği emir edip kötülükten,
vaz geçiren biri olmalısınz.
Yoksa,ALLÂH-u Zülcelâl başınıza,
zalim bir devlet adamı getirir.
Bu kişi ne, büyüklerinize hürmet nede,
küçüklerinize sevgi,mehamet eder.
İçinizde ki iyi kimseler de yardım için du'â ederler;
fakat dilekleri kabül olmaz.
Merhametle af isteler af olunmazlar...
-İnsanları bir dikensiz yaprak gibi bilmiştim...
Bir sabah kalktım ki,
yaprak geğil meğer diken olmuşlar...
-İçimizde bazı kişiler var ki,
yüzlerine zora ki güleriz;
fakat kalbimizden buğuz ederiz.
-İnsanların cahiliyle bir bulunan kimse,
İnsani duygularının kayıp olmasına neden olur.
- Mü’min, haberi olmadığı halde,
mü’minlerin kalben,
kendisine buğzetmelerinden sakınsın.
Bunun ne demek olduğunu biliyor musunuz?
Kul tenhalarda ve yalnız başına kaldığında,
Allâh’a(c.c.) isyan ederse,
Allâh Teâlâ da haberi olmadığı halde,
mü’minlerin kalbine onun buğzunu atar...
-“Mazlumların ve yetimlerin,
beddu'âlarından sakınınız!
Çünkü bu ikisinin beddu'âsı geceleyin,
herkesin uykuda bulunduğu bir sırada,
Allâh Teâlâ’ya ulaşır! ”.
- ‘Kendisine zulmedebileceğim,
insanlar arasında en çok korktuğum,
bana karşı yalnızca Allâh Teâlâ’dan,
yardım dileyen kimsedir.”
21-03-2010
(Devamı gelecek)
Kayıt Tarihi : 21.3.2010 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!