Hikmet'in Sigarası Şiiri - Sezgin Çubuk

- 17 yaşında ölen arkadaşım Hikmet için yazdım

Saat 1’de haberi geldi...

Yaş 17 daha yolun başı
Gencecikti
En çok yaptığımız umutlarımızı, dertlerimizi paylaşmaktı
Telefon açardı önce,
Hazır ol derdi, beni bekletme
7,5 - 8 arası gelirdi
Camda beklerdim bazen
Gelir gelmez ıslık çalardı
Ard-arda 2-3 kez
Çıkardım cama eliyle gel yapardı
Gider hazırlanırdım bayağı bekletirdim
Kızardı
Yine kızsan be Hikmet
İstersen küfret...
Köşeyi geçerdik bir sigara yakardı
Bırak derdim, bırakmadı
Son sigarasını içti belki de
Binmeden önce arabaya

Nasıl uyku tutar şimdi Hikmet
Sen git kendini toprağın et
“Ben ölseydim senin yerine” desem
Anlamsız artık
Yemek yiyesim bile yok, 2 lokma girmez ağzıma
Biraz sonra dua edicem senin hayrına
Harun diyor ki “gülüşü halen aklımda”
Benim içimde, her yanımda be Hikmet...

Daha yeni borçlarından kurtulmuşlardı
1 ay önce araba almışlardı
Hacer’i çok severdi ama istemiyorum derdi
Kuşlar rahatlatırdı onu
Ve son günlerde hep namazında, niyazındaydı
Kaçırdıklarını mutlaka kaza ederdi
En 1 hafta önce yatsı namazını kıldık yan yana
Şimdi o bir yanda ben bir yanda
Ve yine derdim var ona anlatacak;
Onun olmadığı...

Dün gece sokaklarda bile ağladım Hikmet
Bir telefon açmanı bekledim açmadın
Maçka parkına gittim
Seninle yürüdüğümüz yollar ve seni aradım
Bir boşluğu doldurmak istedi gözlerim
Sen de olsan yakardın bir sigara
Al yak derdin bana da
“Umutların yanmış, arkadaşın ölmüş, yanık hayallerin var
Birde sigara yansın ağzında ne çıkar”
Deseydin senin için içerdim Hikmet

Sen hiç en yakın arkadaşının cenaze namazını kılmak için
Abdest aldın mı Hikmet
Ben tabutunu bile gördüm
Hani bir gün o tavşanı da kesmiştin Hikmet
Yemiştin bile
Abdestini alıp salavat getirmiştin
Ve bir tavşan, güvercin, hindi görsem seni hatırlıyorum
Ağlıyorum, ağlıyorum
Hani bir gün eroin içicem bana karışma demiştin
Tamam beraber içelim dedim
Bana verdiğin an atacaktım hepsini
Senden kaçıracaktım
Oysa yok öyle bir şey
Bir yabani kuşmuş bana sürprizin
Şimdi bir yabancı günlerdeyim Hikmet...

Öldüğünü söylüyorlar doğru mu Hikmet?
Öldüğünü söylüyorum ama inanmak istemiyorum
3 günlük dünya diye boşa dememişler Hikmet...

Bakarsın gelir bir ıslık çalar birazdan
Sarılırım boynuna bir daha asla bırakmam
En kötü günümüzde o güldürürdü bizi
Hele Kemal’le yan yana geldi mi...
Of Hikmet bu gün mezarına geldim
Sokak arkadaşlarınla beraberdim
Ve bir kötü konuşan yok hakkında
Zaten isteseler de konu bulamazlar ki
Sen iyilik dolu bir adamdın be
Gül teyze de çok üzüldü biliyor musun
Ona yaptığın iyiliklerden bahsetti
Ben öleydim yerine dedi
Üzülme gül teyze, ağlama
Görürse böyle seni mahvolur yukarıda.
Ayakkabımda mezarlığın tozu kaldı
Şiirimde, günlüğümde adı kaldı
Bir resmi bir de ağladığım mendil kaldı
Senden bana...

Yaş 17 daha yolun başı
Gencecikti o da gül dalıydı
Hikmet şimdi sen mezarda ben burdayım
Ama senden farksızım
İntihar mı etsem
Uzat elini yardım et
Hikmet belki de yanında olmalıyım
Çıkıp dolaşıyorum tek başıma
Yürüdüğümüz yollarda
Müzik dinleyemiyorum
Şimdi...
Şarkı söylesem “dur” derdin
Başlardın sen söylemeye
“Bir seni düşündüm bir de kendimi”
Hele dayanamazdın o şarkıya
“Ben topraktan bir canım” dedin
toprak oldun...
Ve bir adam yıkıldı
O adam benim.

Gencecikti,
Beyaz bir Şahin S’e bindi,
Bir biçer-döver biçti
Belki de uykudaydı yoksa bir şeyler yapardı
Ve sadece boynuna bir hançer saplanıyor
Bir et koparıyor
Çok dayanıklı ama...
Kardeşi, babası kurtuluyor
Anasıyla bir genç ölüyor
O genç
benim en yakın arkadaşımdı...

beraber ölseydik Hikmet
Acına dayanamıyorum
Ağlıyorum diye kızma,
Ben zaten her gün ölüyorum
Ve ben sana kızamıyorum...
Hiç olmadı ara-sıra rüyalarıma gir Hikmet

Cama çıkıp bekliyorum bazen
Bakarsın gelir şaka yaptım der
Hem bir yığın hayalimiz vardı onunla
Oyuncu olacaktı tiyatrocu olacaktı
Bizi güldürdüğü gibi güldürecekti herkesi
Sen benden daha çok yaşamalıydın Hikmet
Islığını bekliyorum...

Ölüme çare bulunmuyor Hikmet
Burada sensiz durulmuyor...

Yaş 17 daha yolun başı,
ömrün sonu....