Hikmet'in Çekimser Aydınlığı-1

Hikmet'i gördüm on ikiden sonra
Bulutları tenhaydı fazlaca çekimser
En içinden çiseliyordu içli bir yalnızlıkla
Gözleri gülümserken bile çocuktu
Söz yetimiyle dolduruyordu şöyle konuşkan
Ne alafranga ne alaturka
Öz ve sarışın Türkçesiyle
Akışkan bir çiçeğe kuşanan

Gecenin ellerine takılmıştı saçları
Siz onu bilmezsiniz böyle
Gizlice avuntusuna çekilir
O muhteşem şölenlere hazırlar gözlerini
Daha fakülteden öğrenciyken bile
Peşinden sürüklerdi bütün delikanlıları
Fakat yinede tenhaydı en ince yerinde
Bulutları tek tük şuralarda gördüğüm
Yüzü gülümserken bile o masum çocuk
Çekimser ve birazda tedirgin

Ben on ikiden sonra yaşarım Hikmet'i
Düşlerini parça parça hazırlar
Soğuk bir kimyayla giyer yalnızlığını
Şafaktan sökülürken ilk sabah
O şimdi öbür yola çıkmıştır
Aklımda bir soru işareti hayır ünlem
Belki başka bir zaman (!)