Yine soğuk bir gündü,
Üşüyordu yapraklar dallarında.
Kaldırımlar iyice çekilmişti
Kenarlara.
Evler birbirine sokulmuştu.
Bulutlar hızla yuvalarına kaçışıyordu.
Sildim gözyaşlarımın izlerini
Hisli mektuplarımdan.
Soğuk gecelerde yürüdüğüm
Kaldırım taşlarından.
Sen o soğuk gecelerimin
Bir gün atımla geleceğim sana.
Kapının önünden geçerken
Doludizgin,
Sen kapıya çıkacaksın,
Ürkek, şaşkın.
Özlem ve sevgiyle bakacaksın.
Kanla yoğrulmuştu toprak,
Kan kokuyordu her yan.
Kangren olmuştu Gazze,
Çözümsüz bir yaraydı kanayan.
23 yaşında bir öğrenciydi Rachel.
Bir tanem zülüfün göster göreyim,
Tek tek tellerine kurban olayım,
O ince beline gel sarılayım.
Söyle bu güzellik haktan mı gelir?
Konuşta sesini bir kez duyayım,
Deliyim zannetmeyin,
Biraz beni dinleyin.
Kalem aldım elime,
Birşey yazayım diye.
Birden kafiye tuttu,
Galiba şiir oldu.
Hatırlar mısın bir gün
Yine karşılıklı oturuyorduk.
Hava açık mı, kapalı mı,
Mevsimlerden kış mı, yaz mı,
Hatırlamıyorum.
Ama iyi biliyorum,
Elleri avuçlarımda.
Nasıl oldu bilmiyorum,
Herhalde ellerim
Kendince özgür bir yolda
Ve anlıyorum ki
Onun da elleri beyninden azade,
Paltom üzerimde,
Ellerim cebimde,
Yakalarım dik.
Boğazın
Puslu matemini seyrediyorum.
Bir rüzgar esiyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!