Hikmetleri avlayıp, bir nur etsem dünyama
Yalnız hikmet ve mana, kıstas olsa hülyama.
Bir an bile istemem, yaşamayı manasız!
Dökün şu boş dünyama, şayet varsa mana siz!
Hangi gönül kalmışsa; manasız ve davasız?
Yoktur ona bir şifa, çünkü derdi devasız!
En onulmaz dert budur, zira illet devasa
Kim ki ona müptela; koşsun acil havassa!
Münhasırsa bir dava; yalnız heves, heva’ya?
Bir ömürlük çabası, uçar, gider havaya!
Kim ki sorar davayı, ondan cüda avam’a
Gölge eder bilmeden, en mukaddes davama!
Hak kitabı tatbik et, mana gelsin yaşam’a!
Yoksa ondan bir hissen, hiç boşuna yaşama!
Müştak isen hikmete, al aşama, aşama
Numune ol cihana, bir ot gibi yaşama!
Nebi gibi yaşamak, belki bize düş ama
Öyle nurlu bir hayal, düş olsa da hoş ama.
Hikmetlerin ekseri; münderiçtir Kur’an da!
Birer, birer al ondan, alamazsın bir anda!
Sonra yönel sünnete, hadisleri irdele!
Yapış kitap, sünnete, yapışılmaz her dala!
Bu günlükte bu kadar, kâfi gelir bir kula
Elzem günde bu kadar, almak müştak her kula.
Cihat ŞAHİN
07.12.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 7.12.2010 16:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!