Ene kula bir tuzak, biz’li konuş, ben deme!
Ol benlikten hep uzak, siz’li konuş, sen deme!
Gururlanma sen, sen ol, olsan bile allame!
Hep nakıs bil kendini, asla kâmil belleme!
Kibir abd’e yakışmaz, bil kulluğa münafi!
Böyle bir gaf yaparsan; olma suçu müdafi!
Kul kusurdan olamaz, elbette ki azade
Eyleyince bir hata; “verme rabbim ceza” de!
“Biz” demeyi yeğliyor; Allah bile kitapta!
Ta ki; kullar kullansın, bu üslubu hitapta.
Olsa bile bin benden; sen yine de; “ben” deme!
Sakın şaşıp, yanılıp; “derim” deme “bende’me”!
Evvel ahir getirme, şu benliği gündem’e!
Tövbesini yap hemen, getirmişsen dün dem’e!
Delil, bürhan yok ise, sokma zannı sen dem’e!
Cahilleri kandırıp; “budur bence din” deme!
Muhabbeti esas tut, “lazım ins’e kin” deme!
Kov şeytanı başından, “gel tepeme bin” deme!
Söyle hakkı yerinde, “ bu insan, şu cin” deme!
Evham verip mümine, sakın “korkup, sin” deme!
Bakmaz Allah bilesin, mala, mülke endam’a!
Bunlar ise kıstasın; müptelasın sen gam’a!
Cihat ŞAHİN
28.01.2011-İZMİR
Kayıt Tarihi : 28.1.2011 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!