Hikmet Damlaları(4) Şiiri - Cihat Şahin

Doğar doğmaz kavuştun, evren dolu ihsana
Kimden diye sormazsan; yazık sana yuh sana!

Ne lazımsa hayatta, hazır etmiş bir Muhsin!
O, Muhsin’den geleni, takdir ile et Tahsin!

Kim doyurdu karnını, mahrum iken yemeden?
Hangi Şefik ve Kerim; süt emzirtti memeden!

Sevgi, şefkat, inayet; lütfetti ya kucakla
Dedi ana olana; şu yavruyu “kucakla! ”

Adam edip büyüttü, bir şefkatli sinede
Şükran ile anmazsın, o, hamiyi yinede!

Düşündün mü kim verdi, şu şefkati anaya?
Düşünmeyen kulları; melek, semek kınaya.

Depolanmış ins için, türlü maden dağlara!
Yetmiş geçen döneme, yeter gelen çağlara.

Aynı dağı, tepeyi, mahzen kılmış sulara
Al eline aleti, nerde memba bul, ara!

Depolamış petrolü; türlü, çeşit zemine
Sondaj ile çıkarıp, doldur, götür gemine!

Balıketi denizde, sair etler karada!
Gökte uçan tuyur’un, etleriyse sırada.

Bin bir çeşit meyveyi, ikram eder dallarda!
Bunlar kâfi gelmez de, gözün yine ballarda!

Çıplak komaz giydirir, pamuklardan, yünlerden!
Koyun denen şu mahlûk, bulur yünü, de; nerden?

Karnın gibi kalbini, aç bırakmaz doyurur!
Bu geçeği Kur’an da, çok ayetle duyurur.

Madem bunca ikramı, yapar Mevla kuluna
Böyle Kerim Allah’a, kullar hamd de buluna!

Cihat ŞAHİN
10.11.2010-İZMİR