Hikmet kayıp malındır, ey Müslüman bil bunu!
Geçir arzı elekten, kimde bulsan al onu!
Düşme sakın kibir’e, görsen bile sabi’de!
Serdettiği hikmetse; her sözüne; “tabi” de!
Ömür boyu çalışıp, toplarsın ya mal meta;
Sanma ettin isabet, bu yaptığın bir hata!
Kâfi gelen miktardır, en hayırlı memalik!
Fazlasından soracak, ahiret te, bil Malik!
“Dünya malı dünyada, kalır” diyor atalar
Zira fena olanı, almıyormuş öteler!
Zannetme ki zenginlik; fazla altın ve para!
Çünkü atıl çok para; sokar kulu sakar’a.
Verilirse mal abd’e; ona düşen tevziat!
Bu tarzdadır bilesin, Hak kitapta mevzuat!
Madde değil manadır, en hayırlı kazancın!
Fakir isen manaca; bil ki çok şer kazandın!
Ahirette kurtarmaz; şu dünyanın makbulü!
Buna rağmen iğfalde; fani cihan çok kulu.
Kabre kadar gelmeyen, maldan sana hayır yok!
Refik olan ne ise; kazan ondan gayet çok!
Muhtaçlara sarf için, iste ancak çok malı!
Yoksa yapar mal, meta; kulu vebal hamalı!
Mü’min için elzem şey; ilim, irfan, marifet
Arif isen şu üç’te; bilmeyene tarif et!
Marifette netice; O, Rahmana muhabbet
Her müstakim sevginin, mükâfatı; bol rahmet.
En muteber muhabbet; kalb olandır taat’e!
Bil ki taat ve kulluk, ağır değil takat’e!
Olmalıdır taatta; her Müslüman berkarar!
Tam kararlı olmayan; eder sonda bil zarar!
Sabretmeye mecbursun! İstiyorsan mükâfat?
Hakta sebat etmemek; abid için tam afat!
Cihat ŞAHİN
08.11.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 8.11.2010 10:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)