Hikemiyât Şiiri - Abdullah Eren

Ey bülbül yine gülşeni berbâd ediyorsun
Cânân uzaklarda mı ki feryâd ediyorsun

Biraz sükût eyle gülün nefesini dinle
Ayrılık dediğin yâr ile değil kendinle

Uyan gafletden dilin eyle damağa kilîd

****
Meşakkat çok diye gam çekme sabr eyle metânetle
Olur âsân her işin müşkili gel âhirinden bak

***

Karanlıkta yürürsen bastığın her yer değildir taş
Çakılmak ister isen bu zemîne zâhirinden bak

***

Bekâ sırrın bir üstâdın nazarından sor ey hâce
Arûs-ı hikmete anın kelâm-ı mâhirinden bak

***

Rûzigârâ kûy-ı yârda seyrüni serd eyleme
Hâk-i cismüm kaldırup da hâtırım gerd eyleme

***
Meydan görmemiş kahramanın destanı meşhur olur
Kelimeden kaftan giyenin fistanı meşhur olur

****
Öyle revâc buldu edeb bî-edebler dilinde
Hayâ eder oldu edeb demekten ehl-i edeb
***

Tabl-ı sînemde hayâl-i zülfi çevgân olalı
Subh u şâm dil hânesinde velvele eksük degül
Kadd-i çengim dest-i nâzı ile lerzân olalı
Mülk-i cân u tende hergiz zelzele eksük degül

***
Kutlu Parti

Ne çiğnenmedi, gül bundan muaf mıdır
Böyle kervânın böyle cevlânı olur
Sen parti yaparsın, pasta tuhaf mıdır
Böyle devrânın böyle seyrânı olur

***

Altına sormuşlar: Neden bakırcılar çarşısında sesin çıkmaz?
Demiş ki: O kadar altın içinde nasıl tınlayayım?
Elmasa sormuşlar: Neden kömür pazarında yerin yok?
Demiş ki: O kadar elmas içinde nasıl parlayayım?
Sarrafa sormuşlar: Neden bakırcılar çarşısında, kömür pazarında işin yok?
Demiş ki: O kadar altına, elmasa nasıl kıymet biçeyim?
Ârife sormuşlar: Bu işlere ne dersin?
Susmuş...
***

Cins-i âdem her hünerde misl-i bî-emsâl olur
Hâsseten her bir edebde bî-edeb timsâl olur
***

Zabt eyle hayâlin ki eyâ âhû-yı vahşet
Kulzüm-i sirişkim yine pür-mevce-i dehşet

***

Saçı sırma kaşı burma gözü bâdemsin sen
Kendine kıl nazarı 'ibret-i 'âlemsin sen

***