Ne çok hüzün ne çok keder birikmiş,
Oysa hayatın merhabası yetiyordu hepimize,
O eskiden kalma bir hikayenin son damlası,
Ölüyor ölüyor da dirilmiyor.
Saatin sarkacı durdu sanki.
Çamurdan yaptığımız arabalar,
Oyuna sokamadığımız bilyeler
Ve onca çocukluk düşlerimız....
Hepsi yalnız hepsi üşüyor şimdi.
Ne kutluydu çocukluğumuzun heceleri,
En güzel dünya en güzel cümle,
Bir varmış bir yokmuş....
O da okunmuyor çizilmiyor.
Anlat demesi kolay,
Ötesi yok sezilerimizin,
Çaresizlik duvar gibi,
Yerinde duruyor da yıkılmıyor.
Vurgun yedik son deminde hayatın,
Dolduk dolduk boşalamıyoruz,
Ve sonrasında hikayesi ertelenmiş düşler...
Hepsi orada duruyor gerçekleşmiyor
Kayıt Tarihi : 15.2.2020 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!