sen kendi cehenneminde,
ben kendi cehennemim de;
Arif olmak aynı hatayı yapmamaktır
diye söz duydu zihnim.
dün gece.
kaderim fasit bir daire sanki...
her seferinde aynı hatalarla yaşıyor aklım.
her köşebaşında, dönemeçte,
sonu belli, ümit dolu hayaller,
yıkımlar,
yeni başlangıçlar...
Hüzünbaz bir yaşam seçmiş Tanrınız bana,
benim hikayemin rengi belli.
kahramanlarının isimleri farklı olsa da,
hikayenin sonu hep
gecenin soğuk laciverti.
kabul ediyorum,
hallerimi.
isyanda etmiyorum.
biliyorum.
süslü sözlerle yaşıyorum bu cehennemi.
Kayıt Tarihi : 5.4.2019 17:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Arif Özer](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/05/hikayenin-sonu-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!