Hikayemiz Şiiri - İdris Sefil

Zamana karşı bir yolculuktu koşuşturmalarımız
Ütopik bir dünya kuruyorduk
Saf
Granitten yürekler
Kimi zaman sabah eylerdik
Loş sokak lambalarının tiz ışıkları altında.
Bazen haykırır
Bazen sessizliğe bürünürdük
Suskunluğumuzun derin dalgalara dönüştüğü anlardı
Buza kesmiş kaldırım taşlarına bıraktığımızda yorgun bedenlerimizi
Bir sigara yakardık
Ve dünyayı yeniden kuruyorduk sözcüklerimizde
Bir an göğe yükselen dumandan
Ya da
Kireçsiz duvarın eğik çizgilerinde
Kendimizi arardık
Bıkmadan
Usanmadan.
Her akşamın sonunda
Bir sonraki akşamı beklerdim
Yarınlarımızı yeniden kurmak umuduyla.
Kış mevsimleri soğuk geçer oralarda
Sokaklar buza kesilirdi
Ben,
O,
Ve diğerleri,
Düşlerimizde yitip giderdik.
Ve bir türkü mırıldanmıştı dudaklarım
Bir köşesinde ben
Bir köşesinde o oturmuştu masanın
Gözler bir başkaydı o gün
Susmuş
Uğultuda sessizliği dinliyorduk
Biz
Bize uzaktık
Uzaktaydı gözlerimiz
Usulca başını eğdi
Bir damla gözyaşı süzüldü yanaklarından
Utangaç
Mağrur
Ve tedirgin...

2001
Konya Zindanı