Hikayem Sensin Şiiri - İsmail Göçer

Uçurtmalarla kanattığım göğün gözünde bulutsuzluk özlemi.
Taş attığım sularda dip batığı hafıza.
Hiçlikte soluyan ruhumun kara yağız atları.
Doludizgin kelimelerle daraltıyorken boşluğu.
Gün ola, şehrin heykelleri de canlanmaz mı?

Başlıksız değil hikâyem, ağzımda söz grevi!

Sesler yankısını yitirdi sesinin yanında.
Tomurcuklandı karanlık kör kuyularda telmih.
Emanet ettiğim gölgeyi çölden taşıyan rüzgâr,
ılgım gibi dolaşırken insan kuytularında.
Dengini arayan bir kuş kanadı gibi yağdı kar.

Senden başladı hikâyem, dilimde harf devrimi!

Yıldız tozları dökülüyor ağaran zamandan.
Gözlerine çizilen dünyadır sevda.
Yanar durur hücrelerimde ay ışığı gibi yenice yıllar.
Uzuyor uzadıkça her günün sonunda arzu.
Göçük altında kaldı aynalara sırlanan o sırlar.

Bu benim hikâyem, gönlümde sen dili!