Hikayecik 5 Şiiri - Erdoğan Ergin

Düş kırıklıkları çok yaşadım hayatta. Tuttuğum her dalın kırıldığı oldu. Bazen bile bile bastık kırık bir dala. Lakin son zamanlarda sayısı arttı bastığım kırık dalların.

İnsan arkadaşlarını seçerken neden hata yapar? Mesela siz… Hiç düşündünüz mü en sevdiğiniz dostunuz sizi kırabileceğini… Ya da sizi yarı yolda bırakıp gideceğini. Ben düşünmüyorum. Neyi düşünmüyorsam o başıma geliyor.

Biliyorum kin, öfke ve nefret insana ait duygular. Mesela kediler köpeklere öfke duymazlar. Ya da kuşlar kedilerden nefret etmezler. Sevmediğim yılan..Ah o yılan. O yılan bile emredilenin dışına çıkmaz. Peki insan neden böyle? Bunun cevabını arıyorum şu zaman aralıklarında.

Aslında üzülmek bana yakışmıyor. Binlerce hücrem ölüyor her düştüğümde adam sandıklarımın adamsızlıklarını gördüğümde. Neye benziyor biliyor musunuz? Aynı gemi de yol alırken, aranızdan birisinin denizde küçük bir dal görüp, gemi battığında kurtulacağını sanması gibi, gemiyi batırıyor dostlar. Oysa tutundukları dalın küçüklüğünü görseler… Bir görseler.

Çık öfke içimden. Kin benden uzak dur.Ve kardeşi intikam yanıma yanaşma. Ben insanım. Yaratılmışların en güzel insan… Aklını kullanan tek varlık insan. Peki ya siz… Kin ve nefretin dostları, insanız diyebiliyor musunuz kendinize? Söyleyin, çekinmeyin. Dilin kemiği yok. Ne çıkarsa ağzınızdan doğrudur sizin için… Ama bilesiniz, kişilerin aynasıdır yaptıkları.Asıl yaptıklarınız doğru sizin için.

Ben çıkıyorum şimdi aklınızdan. Okuduklarınız karlı mı bilmem zihninize. Ama yer etmeli insanın içinde yaşadıkları. Yoksa bu kadar tecrübe, bu kadar anlatılan boşa gider. Ama bilirim boş laf hoşa gider. Komik değil mi? Ama şimdi, çevirin sayfayı.

Elbette kitap gibidir yaşam. Sonu var. Okuduğunuzda anlayacaksınız, yaşamın gizliliklerini. Hem de apaçık, anadan üryan…

Umarım okuduğunuz tüm kitaplar insanca olur.İnsanca kalırsınız hayatta..