Düş kurmaktan çekinen bir yapıya sahibim. Kurduğum düşlerin etkisinde kalma korkum yeni başladı. Çok büyük düşler kurmazdım. Kurduklarımda gerçekleşmezdi zaten. Ne isterdim ki hayattan. Elimde olanlarla yetinmesini bilenlerdenim. İyisini başkalarına layık görenlerdenim.
Yalnız, vazgeçtim bu düşüncelerden. İyisini istedikçe ben… Hep düşerlimi aldılar elimden. Kim mi? Bu sorunun cevabını arıyorum şimdi. Kim yok ki aralarında. En iyi arkadaşım aldı, kardeşim çaldı, şu her gün yüzüne bakıp selam verdiğim büfedeki adam yaşadı benim yerime düşlerimi. Ama artık izin vermeyeceğim kimseye. Zaten az kurduğum düşlerimi, kaptırmayacağım kimseye.
Aslında neye üzülüyorum biliyor musunuz? Bunu sizde arayın kendinizde. Hep yüzüme gülenler var ya… Hani sizinde yüzünüze gülenler… Evet, işte o kişiler. Hatırladınız değil mi onları? Onları hiç sevmiyorum. Hep korkuyorum yüzüme gülerken arkamdan hançerlerler mi diye? Neden mi bu kadar karamsarım? Hakikaten böyle mi düşünüyorsunuz? Bu şekilde düşünmemi gerektiren o kadar çok şey yaşadım ki… Sorun babalarınıza, annelerinize ya da mahallende ki en yaşlı adama… Hani camiye ilk giden adam. Ezan okunmadan cami’nin yolunu tutan, ‘ya sabr! ’ çeken adam. Ona sorun. O iyi bilir bu tipleri. O çok yaşamıştır, çok görmüştür bu kimseleri.
İşte bu adamlardan hayatımda çoğalmaya başladı bugünlerde. Nereye adım atsam onlar çıkıyor. Fırında ekmek sırası beklerken görüyorum onları. Ders anlatırken,parmak kaldırırken görüyorum. Bazense dost sohbetlerinde görüyorum. Ne işi var dostların arasında değil mi? İşte bunu bende bilmiyorum. Neden bu tip insanlar dostlarım arasında girdiler.
Biliyorum insan dostlarından münhasırdır. Dostları nasılsa insanın kendisi de öyledir. Bununla ilgili atasözünü de bilirsiniz. Bende biliyorum. İşte o yüzden canımı sıkıyor bu adamlar. Acaba bende mi öyle oluyorum.
İşte ondan düşlerimi kimseye vermeyeceğim. Bugünlerde düşlerimi temiz, yalansız, dolansız, çalışkan kişilikli adamlar meşgul ediyor. Bu sefer kaptırmayacağım kimseye düşlerimi. Yoksa ben de düş çalanlardan olacağım, sıradan biri…
Erdoğan ErginKayıt Tarihi : 1.6.2006 18:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdoğan Ergin](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/06/01/hikayecik-3.jpg)
Bir çoğumuz tanırız onları... Az hançerlenmedik sırdımızdan....
Bazen soruyorum kendi kendime' ben de mi bir anormallik var diye' İnsanlar korkutuyor beni... Bir başka dünya yok mu? yaşanılacak diye soruyorum...
Ne oldu insanlara.... yürekteki insani duygulara... nereye gidiyor insanlık...
Kin, nefret, kıskançlık.......... daha daha neler yok ki........
Temiz kalan duygularımızı, insanlığımızı saklayalım... yarının kirletilmemiş yüreklerine verebilmek için güzellikleri....
İyisini başkalarına layık gören yürek, ne güzel bir yürektir....
Kirletmeyelim yüreklerimizi.... kirletmek isteyenlere inat....
Güzel yazıydı... Çok çok güzel... Öylesi hikayecik falan değil bu... dağ gibi büyük bir gerçek... Kutluyorum
Saygımla
tebrikler Erdoğan..:)
TÜM YORUMLAR (3)