kirli camların ardından hep endişeyle izledi mevsimleri
ait olduğunu sandığı iklimlere alışamadı
imgeleminde hep ilkbahar; o sonbaharlarla ağarttı saçlarını
dağlı ırmakların yalnızlığıyla çoğaldı yıllarca
damarlarında geniş deltalarla aktı acıları
denizine yürüdüğü kıyılar uzaklaştı gitgide
kaçak güreşenlere yenildi bir bir
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
