Hikaye-i Bozlak Şiiri - Taner Sevgül

Gözü görüp , aklı erince
Sağına bakmış , bakar a...
Soluna dönmüş , döner a...
Döne baka ,
Olmuş sonunda
At üstünde suratlardan bir surat
Derken kıtlık olmuş
Ola ola kır , bozkır olmuş
Toz olmuş,duman olmuş
Kaybetmiş yönünü,
Hem yönsüz
Hem gönülsüz mü gönülsüz
Gönlü yüce dağlara kaçmış
Dönmüş aramış,bakmış aramış
Döne döne başı dönmüş
Dönmüş içine kapanmış
Her kapanış; bir yol açar yaşama
Davul-zurna,düven-dümbelek,saz olmuş
Sazlık olmuş, kuş konmuş
Kuşlar kona kona , kuşkonmaz olmuş
Halılar heybe ,kilimler yol olmuş
Bakmış ötelere, göklere
Bakar a...
Gök turkuaz çini olmuş
Ulaşmak uğruna
Boz bulutlar içinde
Boz dağların rengarenk çiçeklerine
Boz atıyla hemrenk olmuş ayrılık acısı
Yakmış içini
İçin için yanmış
Köz olmuş,kül olmamış
Sözünün eri,sazının beyi olmuş
Kimseye kul olmamış
Avaz avaz avazlanmış
Kanatsız havalanmış
Sazının yetesiğine,sözün bitesiğine
Bitmez a...
Çalmış-söylemiş
Yüreğindeki bozkır çiçeklerinin rengi
Bu toz dumanda
Boz değil,bozlak olmuş