Mahkeme salonu hâkimin arkasındaki pencereden hafif süzülen ışıkla aydınlanıyordu. Süzülen ışık salona yetmiyordu. Işığın değmediği yerler yeteri kadar aydınlık değildi. Genel görünüş loşluktu. Salondaki loşluğa havasızlık da eklenmişti. Sanık sandalyesine oturmuş olanları düşünüyordum. Cezaevine gelişim, cezaevinde yaşadıklarım hızlıca gözümün önünden akıp gidiyordu. Cezaevine girişimden bu yana mahkemeye ilk defa karılmıştım. Aradan aylar geçmişti. Unuttum. Belki sekiz, belki on ay. Neredeyse bir yıl olacaktı. Bahar gelmişti. Bir yaz günü ayrıldığım köyümü çok özlemiştim. Sesleri kulaklarımda çınlayan talebelerim burnumda tütüyordu. Keratalar ne çok yaramazlardı. Onları disiplin altına almak çok zordu. Olsun, ben hayırlı bir iş yapıyordum. Çocuklara Kur’an öğreterek sevap işliyordum.
Salona uzun boylu, kilolu, kumral, suratı sinekkaydı taraşlı biri giriyordu. Tepemdeki adam beni ayağa kaldırdı. Daha önceden sol taraftaki kürsüde oturan, cübbeli biri vardı. Onu hâkim zannediyordum. Meğer o hâkim değilmiş. Beni ayağa kaldıran adam “hâkim geliyor” demişti. Demek ki, şimdi içeriye giren hâkimdi. Kürsüye oturdu, bana bakmaya başladı. Oturuşu, bakışı, etkiliydi. Kendine güvenen, salonun hâkimi olduğunu belli eden tavrı vardı. Önündeki dosyayı, açarak göz gezdirdi. Elindeki kalemiyle dosyadaki bazı yerlere işaret koydu. Dikkatle izliyordum. Hiç mahkeme görmediğim için merak ediyordum. Bir taraftan hâkimin beni tahliye etmemesi için dua ediyordum. Dosyadaki incelemesini bitiren hâkim yüksek, tok, emredici bir sesle,
- Adın
- Yusuf Taş
- Baba adın
Tamamını Oku
israil hükumeti Tevratı ders listesinin birinci sırasında hem de zorunlu olarak okuturken biz hala dini öcü gibi göstermeye çalışanların da yardımıyla okullarda Kur'an zorunlu mu yoksa seçmeli mi olsun diye tartışıyoruz. sadece israil değil hıristiyan alemi de incili halkına öğretip, ABD başkanları onun üzerine elini basıp yemin ederken biz hala en son kitap ve en son dinden insanları nasıl soğuturuz diye planlar yapıyoruz. siyah beyaz filmlerdeki hoca ve hacı tiplemelerini hatırlayın.....sahte din adamı tiplemeleri kasıtlı olarak insanlara izlettirildi. nerede komik ve alay edilecek bir fıkra varsa, onda mutlaka hocalarla hacılara mal eden zihniyetin parmağı vardır. birgün bir meslekdaşım 'hocanın birisi.....' diye başladı, hocalar ve hacıların şahsında mensubu olmaktan gurur duyduğum yüce dinimiz islama birçok hakaretler savurdu. tabi orada olan arkadaşların çoğunluğu kahkahalarla güldüler. ben gülmedim ve çok üzüldüm, teessüf ettim, dedim ki,sevgili kardeşim o 'hocanın birisi....' dediğin hoca gerçekten var mı yoksa senaryo mu?şimdi lütfen böyle birisi varsa bana adını soyadını söyler misiniz? sonra bu adam hangi ilimizde yaşamış? söylerseniz problem yok. ama söylemezseniz, böyle birisi yoksa, siz yalancı bir müfterisiniz......
biz modernleşmeyi geçmişi külliyen inkar etmek zannettik...
oysaki; 'geçmişi bir yük olarak görürsen altında ezilirsin, bir basamak olarak görürsen zirvelere taşır seni...'
teşekkür ederiz ağabey...
Üstadım;insanoğlunun mezara kadar uzanan yolculuğunda irili ufaklı badireler olacak, kimi zaman gülecek, kimi zaman ağlayacak, yaşam yolunu tamamlarken geride eserler bırakacak ki, yeni nesiller, nerelerden nereye gelindiğini anlasın.
Yaşadığımız ömrün içine sığdırdığımız öyle büyük acılar var ki, bir zaman sonra 'Bunu ben mi yaşadım' diye, şaşar kalınrız...
Aktardığınız hikaye, yaşanmışlıklardan bir demet yansımadır. Biz okuyuculara bu yaşanmışlıktan dersler çıkarmak düşer.
İlgiyle ve iştiyakla okudum.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık. (Tam puan + Ant.)
Saygı ve sevgilerimle...
Nafi ÇELİK
İşte o yüzden yozlaşmış bir toplum olmuşuz; Dine, kitaba, Allah' (haşa) kfreder olmuşuz.
Yüreğinize sağlık üstadım. O dedelerde olmasaydı bu ülkeninin vay haline... Çok güzeldi. Saygılar
Üretken bir akıl cevval bir kalem
dikkatli bir zeka üşenmeyen bir ruh
OKUMADIM AMA TAKDİR EDİYORUM. SELAMLAR
Değerli üstadım.
Kalemine, yüreğine salık.
Güzeldi.
Beğeniyle okudum.
Kutlarım usta kalemi.
Saygımla...
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta