En sevdiği yemekti
Karnıyarık.
Yanında
Olmazsa olmazı
Bol sarmısaklı cacık.
Aslanlar, kaplanlar
Tığ gibi delikanlıydı
Şu bizim Mahmut.
Ne zaman
Aşk bağına girdi;
Yere düşen oydu
Yumuşak bir armut.
Bir çift karagöz
Yedi, bitirdi.
adını
Ne koyalım şimdi:
Mahmut,
Yenilmiş armut,
havada bulut.
Gel de unut.
İşte bizim hikayemiz.......
Dursun TombulKayıt Tarihi : 8.4.2010 16:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
(11.10.2007 tarihli 6. şiir kitabımdan) Aşk; İnsanı vezir de eder, Rezil de. Aşk; Islah olmaz.......

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!