-Hikaye-1- PELUŞ OYUNCAK Şiiri - Yorumlar

Bizim şarkımız dedi kadın televizyona nemli gözlerle bakarak.Dile kolay tam 10 yıl geçmişt i.O hala ilk günkü kadar seviyordu Ali’sini can derdi ona hep Can alim derdi.Sevgi meyvelerinin adını da can koymuşlardı ya bu yüzden..
Saat 8 ‘ geliyordu.Can mutfaktan koşarak annesinin yanına geldi karnım acıktı anne babam yine gelmeyecek mi yemeğe…
Yemek sonrası kadın iyice hüzünlenmiş eskilere dalmış farkında bile olmadan ağlıyordu.Gözüne vitrinin üzerindeki kocaman peluş ayı takıldı Sevgililer Günü'nde almıştı ona Ali.Çok severdi kadın peluş oyuncakları.üzerinde ‘’Seni Seviyorum’’yazıyordu.Derin bir ahh çekti.... Son bir aydır sürekli geç geliyor ve bahaneler uydurarak konuşmaktan bile kaçıyordu.Telefonunu çoğu kez cebinde taşıyor.Aniden odadan çıkıp fısıldayarak konuşuyordu birileriyle….
Telefonu aldı eline aramak için Ali’sini.Sonra sinirle fırlattı koltuğa.Duymak istemiyordu belki de her zaman ki baştan savıcı bahanelerini.Ama dayanamadı aldı tekrar eline ve bir çırpıda çevirdi numarayı.Uzun uzun çaldı telefon.Kapatmayacağım dedi kadın, açana kadar çaldıracaktı.Bu kez dedi, bu kez bu işi sonuca vardırmalıyız.Adam açtı sonunda telefonu kısık bir sesle siz yemeği yeyin ben geç kalacağım merak etmeyin dedi ve cevabını bile beklemeden kapattı telefonu….
Hışımla odaya fırladı üzerine bir şeyler bulamaya çalışıyordu bir yandan da oğlunu giydiriyordu.Artık yeter dedi içinden avazı çıktığı kadar bağırarak.Hala ağlıyordu.Can neden ağlıyorsun anne dedi..Yok bir şey oğlum azıcık başım ağrıyor
45 dakikadır sokakta dolaşıyorlardı.Hava soğumaya başlamıştı.İki gün önce yağmış olan kar artık erimiş ve Can’ın deyimiyle siyah kar olmuştu artık.Ayaklarıyla üzerlerine basıyor kendince oynuyordu Can ….Annesine şirinlik yapıp belki de ağlamasını engellemeye çalışıyordu küçüçük dünyasında..Yoruldum dedi sıkılarak en sonunda hem de üşüdüm..Kadın Can’ın sesiyle kendine geldi indiği o derin kuyudan.. Soğuktan burnu kıpkırmızı olmuştu çocuğun.O halini görünce öyle utandı ki.hayır dedi ben anneyim O belki tek kişilik yaşayabilir ama ben asla…Evden ayrılmaya bu kadar hazır olduğu bir zaman daha olmamıştı şimdiye kadar.Ama Can’ın yüzündeki çaresizlik ne kendini ne gururunu ne de öfkesini geçemezdi kadının.Kendini topladı.Yüzüne sahte bi tebessüm kondurup haydi bakkala gidip sana çikolata alalım.Yok dedi Can çekirdek alalım anne,babam belki gelmiştir hep birlikte çitleriz dedi yüzünde güller açarak.Kadının yüzündeki tebessüm yine kaçmıştı bir anda.aklına gelmişti bir ay öncesine kadar.her akşam eve gelirken köşedeki yemişçiden sıcacık çekirdek alırdı da oğluna kıyamayıp kendi ayıklardı Ali.
Eve döndüklerinde soğuktan kızarmıştı her ikisinin de elleri.Kadın koltuğa kıvrıldı soğuktan ve yorgunluktan öylece kaldı..Saat iyice ilerlemiş dedi… Çocuk babam gelecek değil mi anne diyordu.Kadın verecek cevabı olmadığından başını sallamakla yetindi.