Hikaye.........Deli ile Dahi

Deli,dahi ye demiş:
''Ne güzel,herkes sana hayran,
Yaldızlı giysiler üzerinde,
Çevrende hep insanlar,
Geçilmiyor,afrandan,tafrandan.''
Bense biçare bir çoban
Yok üzerimde seninkiler gibi urbam.''
Dahi demiş'':Git başımdan,seninle uğraşamam''
Deli bu; laftan anlar mı?
Üstelemiş hiç yoktan.
Demiş:''Ey! Dahi,niçin kızarsın?
Yoksa sen başka bir dünyadanmısın? ''
Şafak atmış dahi'de,
Demiş:''Ey! Deli,deliliğin halinden belli,
Yoksa bu cüretli lafları etmezdin,
Şu çorak topraklarda koyun gütmezdin.''
Deli,içerlemiş bu sözlere
Demiş dahi ye:''Selametle''.
Gel zaman,git zaman,
Yine kesişmiş yolları,
Dahi'de bir haller ki,pek yaman.
Giysileri bu kez altın kaplamadan.
Lakin bir kasavet,dokunsan ağlayacak.
Deli merhametli,ellerini uzatmış,
''Ne oldu? ''Diye sormuş.
Ama sorduğuna bin pişman olmuş.
Dahi de aynı benlik,selam vermemiş,
Artık insanlığını unutmuş.
Deli bu,kıyamamış dahi ye,
Gizlenip,başlamış,uzaktan izlemeye.
Ne kadar zaman geçti bilinmez,
Dahi derin uykuya dalmış.
Biçare çoban uykusuz,öylece beklemiş,
Derken bir yılan,sürünerek çıkagelmiş.
Deli,ok gibi fırlamış yerinden
Elleriyle yakalayıp yılanı,
Kurtarmış dahiyi ölümden.
Gürültüye uyanmış dahi,
Veryansın etmiş deli ye.
''Ne cüretle beni tatlı uykumdan uyandırırsın ''diye.
Deli anlamış artık,ne yapsa nafile,
Yaranamayacak bu dahi ye.
Hiç bir şey söylemeden,
Almış heybesini sırtına
Kaybolmuş bir tepenin ardında.
Bakakalmış dahi ardı sıra...
Yıllar geçmiş aradan...
Tüm heybetiyle dolaşırken dahi
Uzaktan bir kaval sesi
Demiş:'' Bu bizim deli''
Sesin geldiği yöne gitmiş,
Ama görememiş biçareyi.
Demiş:''Sen kimsin? Nerde bu sürünün sahibi,
Bu çaldığın kaval,bizim delinin ezgisi''.
Çoban yanıtlamış:
''Kaval da onun,ezgi de Ey! Dahi,
Deliyi sorarsan,işte şurada yatıyor,
Şu gördüğün,tepedeki mezar onun,
Seni hep bekledi,geleceğini bildi.
Ve dahi gelirse,ona söyleyin;
-Yılanlara dikkat etsin -diye vasiyet etti..