Hızır ile İlyas’ın buluştuğu gün bu gün,
Ne güzel bir addettir öğün Türkoğlu öğün.
ÇOCUKLUĞUMUN HIDRELLEZİ
Hıdrellez dendiği zaman çocukluğum gelir aklıma. Benim çocukluğumda bizim köyde hıdrellez günleri çok önemsenirdi. Hazırlıklar, hıdrellezden bir hafta önce başlardı.
Köyün üst tarafında ören dedikleri bir yer vardı. Burası batık bir şehrin harabeleri arasında güzel bir yerdi. Rivayete göre Yozgat ismini taşıyan büyük bir şehir, zamanın zamanında yakılıp yıkılarak yerle bir edilmiş, şimdiki haliyle batık bir şehrin üstünde bulunan, bu harabelikte bir de tekke vardır. Yeşilliğine doyum olmayan ören denen bakir bir yer : bu güzel yere hıdrellez günü istisnasız köyün hepsi giderdi. Aynı zamanda etraf köylerden misafirler de gelirdi. Hazırlığını yapan herkes yola koyulur, arabası, kağnısı olanlar arabalarıyla, olmayanlar merkepleriyle, gençlerse yürüyerek ören yerine ulaşırlardı. Her yıl gidildiği için herkesin yeri yurdu belliydi. Kimse kimsenin yerine konamazdı. Kurallara riayet etmeyen kimse çıkarsa tatsızlık olurdu ancak bu özel günde herkes konulan kurallara uyardı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta