Hıdır Ve Zülfikar'ın Hikayesi OKUYUN

Güneş yalıyordu günü
Toz içindeydi ortalık.
Bir kaç gündür kan kusuyordu,hıdır.
Avuçları patlamıştı.
Elleri çatlamıştı, hıdırın
Ağaç kökü sökmekten.
Güneş Yalıyordu günü
Bir bir düşüyordu kırlangıçlar gölgelere.
Hıdır'la oğlu
Bakır kapta yiyorlardı
Alınteri ile pişen bulgur pilavını.
Katık olacak kuru soğanları yoktu,
Bir bardak su ile yapıyorlardı kahvaltılarını.
Hıdır marabaydı
Zülfikar hıdırın oğlu.
İki yitik candılar orta yerde.
Terkedipte gittiğinden bu yana
Annelikte yapıyordu zülfikara, hıdır.
Hıdır göçebeydi.
Evi yoktu.
Ahırda yatıyorlardı.
Zülfikar küçük bir yürekti.
Babasına yardım edemiyordu
İzin vermiyordu dört yaşın yüreği.
Midesi kanıyordu hıdırın
Kan kusuyordu.
Zülfikar, sağır ediyordu kulağını.
Yüreği sallanıyordu
Öksürdüğünde babası.
Yarı aç yarı tok
Tutunmaya çalışıyorlardı kaderlerinin avuçlarına.
Hayel kuruyorlardı
Sığır kokan evlerinde.
Marabaydı hıdır
Marabanın oğluydu zülfikar.
Düşleri hep açtı
Hep maraba.
Terkedipte giden annesini düşünüyordü zülfikar
Küfür savuruyordu
Her yanı küfür doluyordu gecenin.
Elleri küfür
Küfür doluyordu cepleri.
Gece suspus oluyordu
Gece yangın.
Gece köpek havlaması
Gece köpek
Isrıyordu zülfikarı.
...........................Zülfikar,bebek ağlaması.
Bitsin diyordu hıdır
Bitsin bu acılar.
Tutuşup el ele
Kapaklandılar secdeye.
Alınlar yangın
Alınları köz.
Bildikleri
Bilmedikleri duaları okudular
Ve yitip gittiler gecenin koynuna.
Gece puşt
Gece köpek
Gece ölüm.
Bir türkü
Bir ağıt olup
--Söylendiler gecede.
------Vayi...Vayi...Vayi...

(Gerçek bir öyküdür.Sizde söyleyin)
dört yaşın yüreği