Hidayetin Nuri IIIII Şiiri - İbrahim Çel ...

boban dedikleyin hinci
sana bi borcumuz galdı
Allahın emrini yerine gomak,
everiymek, gayrı
“-kendin de” dedim emme, deyemeycek
“-içindebi ukdesi vardır
olur da bana “-ıh ı” deyemez,
neme ğerek

sor bakalım
“-burada gözünün duttuğu biri var mı”
vöbalını almayalım, yakmayalım el gızını
bizimde kaş tene gızımız el gapısında” dedi
de bakalım ne deyceğsen hinci”

“-ana valla buralarda öyle vebalını aldığım,
söz verdiğim biri yok
amma biraz erken değil mi
“-ha! ”
……..
“-öyleye boban köyden
Medine’yi gözüm dutdu” deyo
“-ana o daha küçük değil mi”
“-ne güçcüğü bi gör, bakmaya gıyamazsın
bi görsen duru bakarsın,
döner bi taha bakarsın ta öyle
bi boy-pos, bi endam, gursa da ğetdi
çenizlerini bile kendi işledi gör bi!

“-ana netçen ben onun çeyizini
evel Allah bir günde kazanırın
onun ettiği çeyizin hepsini”
omzuma vurdu “-olu mu len öyle
bilip-bilmeden zevzeklenme

her şeyden önşe
köyümüzden! südü-sümüğü,
aslı-asaleti belli
boba yanı benim akrabam
ana tarafından bobayın akrabası,
halal süd emmiş biri
eğerine köyden alacan deyosan
bundan gözelini bulamazsın
Allah öğmüş yaratmış
doğru yaşı güçcük daha emme
adını bellikleriz
bu sene nişan dakarız
seneye de Allah Kerim”