Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Evet üstadım, insanlardaki
ENE aslında bir vahid-i kıyasi
olduğundan kendi zaafımızla
Rabb'imizin kudretini, cüz'İ
ilmimizle de O'nun muhit ilmini
fakr'ımızla da O'nun Gani olduğunu
bu ölçüler ile anlayabiliriz. Kainatın sahibine
karşı yani emirlerine karşı küstahlığımızı
fark eder de pişman olursak nedamet
nisbetinde istifade etmek mümkün
olabilir. GÜZEL TESBİTLER
İÇİN TAKDİRLERİMİ SUNARIM.
Değerli dost,
Başarılı ve anlamlı çalışmanızı severek okudum....yürekten alkışlıyorum....
Başarınızın devamını diliyorum........Kaleminiz tükenmez olsun...
Sevgi saygı sizedir...
harika bir şiir okudum yüreğinize sağlık.. tam puan ile selamlıyorum..
Konusu,anlamı harika bir çalışma,emeğinize,kaleminize sağlık hocam,sizi can-ı gönülden kutluyorum.
Hayat dediğin sır küpü...O sırlardan çözebildikleri ile hidayete erer kişi...
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban...
Çok şık bir teknikle bir durumu aktaran şık bir şiirdi...Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta