Yine sensizlik krizlerimin beynimi savaş alanına çevirdiği bir gece. Sadece o değil tabi bir kaç oda ileride musluk sızıntısından damlayan suyun sesinin beynime kurşun gibi saplanması, odadaki sineğin vızıltısının beynimde yankılanması. Ve tüm bunlara rağmen kalbimde oldugunu hissetmem benim ne kadar aptal olduğumun kesin bir kanıtı olabilirmiydi? Bilmiyorum...
Acı çekeceğimi, yanacagımı en kötüsü tüm bunlara susacagımı bile bile sevdim ben seni, daha kötüsü seviyorum hala
Vazgeçmeyi hiç düşünmedim biliyormusun?
Oysaki senden vazgeceçek, senden koşar adımlarla kaçacak tek kişi bendim
Katlanılmaz acılarına katlanışım, en soğuk susuşlarını vücudumu vurmaların ve yalanların falan.
Seviyorum derken yalan söylediğine inanmak istemiyordum ki inanmıyordumda zaten. Evet seviyordun ama beni değil. Şimdi ise bembeyaz bi yaşam istiyorum ikimiz için
Nasıl başlayacağımı bilemiyorum diye başlamıştın konuşmana
Nasıl bitireceğini bildiğim için sustum
Her susuşun altına saklanan gizli bir acı oldugunu sustuğumda
Aramıza soktuğun o tatsız soğukluk yüzünden sustuğumda öğrendim
İçime sonbaharın hüznü çökmüştü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!