Hidayet Onat Şiirleri - Şair Hidayet Onat

dışarıda

bir bir ışıkları sönüyor
kentin,
gölgem terkediyor beni,
evin içinde sinsice dolaşan

Sensizliğin,
Tüm sesleri geçiyor sokağımdan,
Sessiz.
Ve bütün uzuvları buz tutuyor
Gecenin.
Elleri koynunda acılarımın,

anne!
bak!
mayıs gelmiş umutlarıma..
bütün doğa aşka kalkmış
olanca sevişgenliğiyle...
dur anne!

saatin beşinde
yoksul bir kentte
gün batarken
sağrısından vurulmuş bir tay gibi
durmuşum ölümün kıyısında.
ipi kopmuş uçurtmamın,

hatırlıyorum da
gelişini..

bir ırgat sofrasında
bölermiş gibi
sıcak bir ekmeği,

hoşça kal!
çıkacağım şimdi;
bir sigara içimi
zaman sonra
yüreğinden..

Umutlarını sıvamış çocuk,
Sıvanmasın akran kanı diye,
Paçalarına,
Yaşamın yaşayan kıyısına
Geçebilmek için
Sıvanmış.

Üşüyorum tanrım
Ellerimi kanla yıkıyorlar

-Bak
senin verdiğini alıyor ölümlüler.
leşimin başına birikmiş

Her sevgili, her kadın, her adam, her çocuk,
Mutlu olacak bundan böyle,
İşenebilecek artık
Bütün yasakların duvarına,

Fidanları sevemiyorum,
Korkuyorum,
Büyüyünce dar ağacı olacaklar diye..
Alıyor her fidan,
Her fidanımızdan bir can,
Büyüyünce,