Uzanıversem tutacağım
Gözlerimi kaldırsam karşımdasın
Yapraklar üşümüştü sensizlikten
Damlalar berraklaştı
Kocaman ağaçta
Sarı akıyordu bulutlar
Sonbaharı anımsatır martılar
Soğuk, soğuk ötüşürler
Denizin enginliklerinde
Dün dönecektim memleketime
Yine mahpus kaldım yurdumun
Sararmış yapraklar üzerinde aşıklar
İncitmemek için doğayı düşüncelidirler
Kırmamak için birbirlerini
Gözleriyle bile konuşmuyorlar
Son bahar kucaklamış doğayı
Aşıklarsa
Kırmızı karanfil düşünüyorum
Kan çanağı gözlerim
Şafak kızılcıklarla patlamakta
Deniz alabildiğine durgun
Karanfil kokuyor Akdeniz
Balıkçılar çığlık, çığlık
Sevgilim
Sana çoktan beri itiraf edecektim
Ben seni çok seviyorum
Bu sevgi
Bir gün
Beni sensizliğe mahkum edecek
Uzun bir koridorda
Ritmik ayak sesleri
Issızlık gibi soğuk bakışlar
Koridorda yankılanan
Seslerdiler
Son bir kez demiştim geceye
Gece kucaklarımı açtı sevgime
Yıldızlar ışık oldu
Denizler ezgilendi, ıslıklarımla
Tutuşturdum denizleri sevdamla
Kocaman bir ateş topuna dönüştü gece
Sensiz sana varabilmek çok zor
Biliyorum başaracağım
Okyanusları aşıp aya ulaşacağım
Yıldızlar el verecek
Yerini belleyip sana geleceğim
Sensizliğimi sonlandırıp
Bu şansımı iyi kullanacağım
Önce tanrıya teşekkürle başlıyorum
İsyan etmeyeceğim kayıp yıllarıma
Dert yanmayacağım yaşımdan
Korkmayacağım gençliğinden
Yalnızca
Yürü demiştim geceye
Bıçak gibi saplandı gece
Yüreğime
Korku gibi soğuktu karanlık
Buz gibi de titretici yalnızlık
Yalnızlık ve karanlık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!