Hicv-ü Yâr Şiiri - Osman Aykut Bulut

Olmadığın değil, olduğun her yer soğuk…
Soğuk sen…
Sen, soğuk…
Varlığındandır titreyişim.
Gözümde fer yok,
Sesim boğuk…
Bakma isyanıma!
Meşktendir…
Yoksa hislerimin ibareti,
Hiciv dolu bir köşktendir.

Mâşuk’um diye sevinme.
Âşık’ın her daim benim.
Muhtaçsın benim meşkime…
Sorup dursan da kendi kendine,
İşte o çözemediğin sır, benim…
Kıvılcımı yangın sanarsın.
Bilmez misin, en esaslı kor benim…
Yansam da divâne olup,
Gönlüme girmek, zor benim…

Bilmem, anlar mısın sevdâdan.
Aşk ülkesinin dilsiz bülbülü…
Kendi figânını duymayan,
Kör bahtımın sahte gülü…
Bilirim, olmazsın bana yâr.
Can vermezin, görüp de bu maktülü…
Heves tükendi, bitti ruhumda.
İşte bütün bunlardan ötürü…
Durma hiç gönül durağımda.
Sen de güzelim, sen de yürü…
Arkana bakmadan,
Şikâyet etmeden,
Yürü…