Hiçten Öte Şiiri - Nev Bahar 2

Efsunlu diyarların durağıydı kalbim
Cevapsız sorularla mükellefti her yeri
Her parçası kırık dökük
Her hücresi sağanak yeri
Gitmek kadar anlamsız
Kalmak kadar hiçti
Ortası zaten yok olup gitmekti
Umutlar dolusu bir adamın yalnızlığıydı
Nasipsiz varakların silinmesiydi
Dile dökülmeyen hecelerin unutulmasıydı
Böylesine güzel bir duygu
Nasıl linç edilirdi..
Alişilabilir bir duygu değildi
Sevilebilir bir şeyde değildi
Yerine konulabilmesi asla
Şair olmama azaydı..
İçimde yok olup biten onca şeye
Yok olup dönememekti
Bulutlarda erir buğulu gözlerle bakarsan eğer
Hasretler de sona erer
Yerine en mütenasipleri değerse eğer
Gecelerde gündüz olacak elbet
Umutlarda dipdiri doğacak
Her kırılan kemiğin birleşmeyecek ama
Sancısını da hissetmeyeceksin
Sigaranın yine her dumanı sancılı olacak
Yıldızları saymayı bırakacaksın yalnız
Her saniyene uğramayacak ama
Saatine değecek elbet
Çünkü sen alışacaksın
Ve sen yeniden doğacaksın
Aşkın hamuruyla doğan
Ölür mü hiç!
Bir kere inanan
İnanmaz mı hiç yeniden
Sen yeter ki ölme çocuk
(Konya)