Hicretim Yüreğine Şiiri - Cafer Petek

HİCRETİM YÜREĞİNE

yaşlı bir dilek ağacında
harflerden arınmış
suskun adaklar gibi kaldın nicedir
nicedir namluya sürülmüş soğuk
bir sükuta dokunuyor ellerim
şarapnel gibi dağılmış kelimeler toplayıp
kifayetsiz ifadelerin
güçsüz anlatımlarına sığınıyorum

bulunmak istediğim kaçışlarla
kovalanıyorken dualarıma
gizlendiğim her kuytuda
saçların yağdı avuçlarıma
döndüğüm her köşe başında
sobelendim gözlerine
ve gözlerinde uyudum
rüyalarım ele verdi sırrımı

***
gelmeden haziran
papatyaların soluğu gelecekti ya
yağmura katılacaktı bir şehir
kıskanacaktı nehirler
gözlerindeki coşkuyu
beklemedi haziran
yaprak yaprak soluyorken günleri
imkansız susuşlarla
kovulduk takvimlerden
adına ayrılmış sayfalar
kaydı ellerimden bulutlar gibi
geldi haziran
saatlerle yüzleşen günler
bomboş tren vagonları
umut sessiz bir istasyonda
boşluğa asılı mahzun bakış oldu
raylarda uzayan yokluklar

şimdi yoksul sevdalarda koyulaşır tenim
yanarım kavrulurum gölgesiz mevsimlerde ki
ne yanmadır bil-Sen
kıyısına savrulduğum gecelerden
düşüyorum sabahlara
kıyısında vurulduğum sular taşıyarak
terkediyor toprağı ayaklarım

çıplak bir nehirim
tenimde yağmurun izleri yine de
tenhalığımı alıp geldim yüzsüzce
hicretim yüreğine
ister aç kapılarını yol bulsun hasretim
görme hicranımı istersen
kilitlerde paslansın ellerim