Hicret Ve Hicran

Hicret ve Hicran

Her şey bizi kıskanıyordu bilmiyordun
Gündüz güneş çıkarmadan sen batıyordun

Saklımdaki anılar her gece aklıma düştü
Gülüşün hala düğümlüydü hüzün çıkınında

Renklerin sevdası fırçalarla büyüdü-kabardı
Denizler duruldu limanında gümüş martının

Sızılı felekler, düşmandı beşeri arzulara
Eflatun sözlerini özledi hırçın Karadeniz

Şikayet edemedik şirk kervanı kendini överken
Söyle! niye çekmiştik cefaları en büyüğünden

Ayrılık yazgısına kimse kefen giydiremez
Vebalimi sen çek diye kimse dert yükleyemez

Sensiz edemiyorum düştüm en onulmaz derde
İki şehir, bir nefeslik dinlensin; tam orta yerde

Sezgilerimiz daha cömertti ellerse umarsız
Çağla gözlerimizi kıskanmıştı bir arsız

Yüklerin en acısına talip olmuştu inci
Aşk yıl doğurmuştu kederinden birinci

Dil yarasını sineye çektim, aldırmadım
Adını kumdan kalelerde ben soldurmadım

Artık ayaklarım taşımıyor bu yükü
Oysa çok derindi bu aşkın kökü

Dilekler bile halisti en acı intizara
Bir yürek pişerken yanıyordu Ankara

Hacı bayramda kaç sabah ağladım yaratana
Kocatepe şahittir yüreğimdeki yaslı uçurtmaya

Bir defa daha titretti içimi yüksek yokuşun
Kirpiğimi bile ıslatmıştı deminde bakışın

Kınalı ellerine çizmiştim talihsiz günleri
Suskumu karıştırarak kekik kokularına

Bir yıl, belki bir asırdı zindanlarda hür oldum
Zoraki bayramlara katıldım üveyik göçlerinde

Ankara’da gözlerimi her şeye yumdum
Görmemek için, hürüm diyen esirleri

Alıştım sana nehir, hicret çok erken
Haklıydım biliyorum gitme kal derken

Dur! gitme veya bir kez daha dinle bu şarkıyı
Feryadım duyulmazsa kaldıramam bu yargıyı.

Gelincik Hilal Sözeri
Kayıt Tarihi : 22.2.2010 02:47:00