Hicret Miktarınca - deneme

Yüreğimde,bilmediğim kapılara açılıyor seni düşünmek,tüm kapılar beyaz renkli;

Biri ılık bir rüzgarın estiği,kumsalında hiç kimsenin ayak izinin olmadığı,dalgaların sesinin ruhlarımızı okşadığı,birbirimize dokunmanın yasaklığında, köpüklerin,sessiz öpüşleri dudaklarımızdan gözlerimize kondurduğu…
denizin renginin,gün doğumunda güneşin,senin en sevdiğin kızıllığından benim en sevdiğim maviyle bizi sardığı…
deniz yıldızlarının gök yüzünde yürür gibi ayaklarımıza dolanıp,med cezirle çekildiği,omuz omuza yürüyebileceğimiz,dönüp baktığımızda yalnızca bir ayak izinin olduğu uzun bir sahil yolu…

Biri,başlangıcında yolun kenarları boyunca dizili,başımızı göğe çevirdiğimizde yürekteki sevginin ululuğunu anlatırcasına heybetli çınar ağaçları…
çınar ağaçlarının gölgesinde,sevginin saygıyla bütünleşip boyun eğdiğini, kaçırdığımız bakışlarımızdan bize anlatan selviler…
selvilerin ucunda, bal sarısı nergislerle, dostluğun hassasiyetinde kırmızı gelincik çiçeklerinin bezendiği bir dağ yolu…

Biri, doğanın aslolan tek rengiyle kaplı, güneşin kendi yansımasına çarpıp geri döndüğü, dağların zirvelerinin hakimi olan, tenine değdiğinde yağmur damlasının ürperticiliğini sana yaşatmayan, ayaklarının altında çıkardığı sesi çocukça bir yaramazlıkla sevdiğin, nefesimin buğusunun nefesine karıştığı, üşümenin sıcak bir dokunuşu özlettiği, karlı bir köy yolu…

Tüm kapıların açıldığı yollar,seninle yürüyebileceğim,senin sevdiğin,senden renklerle döşeli,
her yol,senin arzu ettiğin paylaşımlarda,senin mutluluğunla yeni bir yola açılıp gidebilecek uzunlukta…
Yüreğinden yüreğime çizdiğin yol,bir hicret miktarınca…