Hicret Kervanı Şiiri - Talat Ülker

Ben, hangi mekâna hicret edeyim,
Dünya yüreğimden dardır, efendim…
Kime sığınayım, nere gideyim,
Muhannette mihnet zordur, efendim…

Garip aklı olmazlara saldım ben,
Bedenimde bir başıma kaldım ben,
Derman dertte saklı imiş buldum ben,
Sende ötesi de vardır efendim…

Dünyayı sırtıma almış gibiyim,
Dipsiz bir ummana dalmış gibiyim,
Ben kendimde mahsur kalmış gibiyim,
Yolum ıssız, dağım kardır efendim…

Kâh çölde avare, kâh dağ aşarım,
Gördüğüm seraptır, gene koşarım,
İçimdeki uçuruma düşerim,
Etrafım taş duvar, surdur efendim…

Hüzün yerleşiyor gönle sessizce,
Sızıyor ruhuma dert ince ince,
Bütün yıldızları göğün bu gece,
Sinemde tutuşan kordur efendim…

Gam gelir başıma yıkar yapımı,
Dert elimden alır gönül tapumu,
Ve bir tek hüzündür çalan kapımı,
Ki o en vefalı yardır efendim…

Hangi dala atayım ki elimi,
Sana bile arz edemem halimi,
Sükût da sohbet de bağlar dilimi,
Gayri ikisi de birdir efendim…

Gündüz aklın pazarında hamalım,
Gece gönül çarşısında tellalım,
Müşterim yok, gene tükenir malım,
Günüm zarar, gecem kârdır efendim…

Bu pazarda gerek yoktur kefile,
Zarara alıştım, kârsa nafile…
Ya mihmandarı ol götür menzile,
Ya da bu kervanı durdur efendim…