Hicret Bekleyen Yağmur Şiiri - Hamza Kaplan

Çocukluğumun yağmurlu günlerini hatırlatan
Tepemde simsiyah bulutlar vardır benim
Zaman, önümde kanserli bir hasta gibi
Eriyor günden güne buhran nefesim...
Eski günlerimin eskimez hatıraları
Kim bilir nerede şimdi, tükenmez hayallerim
Çağlardan aldığım haberle,
Asırlara meydan okurcasına
Sana sesleniyorum ruhumun en bilinmez yerinden;
Ey ulaşılmaz dağların ardında bekleyen haber
Ey semanın üzerinde mahfuz bulunan bilinmez yazgı
Ey yeryüzünün gölgesinde dinlenen yolcu
Hicret bekliyor insanlık mâverâ katresiyle
Sen; mâbed köşesinde bekleyen Meryem gibi
İffetin bir misaldir, binlerin âlemine
Hatice gibi yaralı bakışların vardır
İsminle hemhal, Âişe gibi vefalıdır yüreğin
Haberini okudum senin gökyüzünden
Levh-i mahfûz kapılarını açtı Allah diyen sesinden
Ey kutlu bir doğum gibi günahsızca doğan
Ey sonbahar yağmurlarıyla gökkuşağından süzülen
Ey karanlık gecenin kutup yıldızı
Ruhumu alıp götür ansızın yeryüzünden...
Her anı sürgün gibi, sürûr bilmez dünyanın
Ben ki; zaman içinde küçücük bir anım
Gökyüzünün emrine secde etmiş toprağım
Ötenin de ötesinde o aradığım vuslatım
Ey kâinata sükûnet veren ulvi rahmet
Ey şahıslara şah damarlarından daha yakın mükerrem ebedi
Ey günlerin, saatlerin, nefislerinin sahibi
Bir inşirah şemsi doğur sürgün ülkeme...

Kasım 2014