Hicret Şiiri - Halil Işık

her şey vardı ve eksiksizdi; gökyüzü de

hatta bulutlar bile

her şey usûlünce, makâmındaydı, her şey, bizden habersiz

tanrı, incecik ayarlamıştı her şeyi

bize düşen, kalın bir çomak sokmaktı bu gidişe

günler, bir salkım koruk kadar kısaydı

bir gülü öpmekten solduracak kadar uzun

eski zamanlar, hep çocuktur ya biraz

körpe dişleriyle nasıl ısırırlar elmayı bilirsiniz

herkes bilirdi salıncak kurmasını meselâ

meselâ ben, sen meselâ

salıncak kurmasına yine kurarız umudun boynuna

ama, tekrâra düşmekten de korkarız

ödümüz kopar, yarınsız yaşamaktan

yarına inandığımızdan değil elbet

öyle olmaktan

acıdan, yâhut insan olmaktan

acıyı da insan kalarak yaşamaktan

acılar ev hapsindeyken, hüzün uykuda gezer

acılar; uzun ipeklileri gecenin

baş yastığa koyulunca kayıp, kaybolur gibi gündüzle

gecenin içine düşse de yetişen ardımızdan

düşen bir boşluğa, deniz kadar dolu

ölüm kadar bir boşluğa düşüp

ve her mâteme tutuk bir kahkaha ile koşan, bizler

ne çok ikiyüzlülüklerimizle, bizler

mezarlıklarda çelenk gibi bırakıp kaçtığımız hüzünlerimizle

kimseye anlatamadığımız, acımızın da

ölüme yakın bir tadı olmalı diye avutulduk hep

sonra kim, kime, - aklında bana da yer var mı diye sorsa, acıyla

hazırcevap bir yalnızlık giyeriz üzerimize

dönmeye başlar alışkanlıkların etrâfında dünya

sadece kendi etrâfında dönseydi dünya

yalnızlıktan başka mevsim olmazdı elbet

yine de bu başka türlü dönmesiyle, vâkit gelince

merhabâlar erir dilimizde, kalemin ucunu ıslatır

gözlerimiz, kir pas içinde

gözlerimize bakmaktan utanırız hem de

baktıkça birbirimize, gözümüze batan yeni şeyler vardır hep

- ama sen, ne güzeldin öylece

- şimdi değil, şimdi yok, şimdi uzaklaşıp gitti az önce

bakmak bir yansımaysa eğer, görmek yanılsamadır çok defa

baktık ve gidiyoruz, gördük ve anladık, yanlış da olsa

biz de buradan, şöylece geçiyorduk

yalınayak, ayakkabımız sıktığından

kavun gibi koklaya koklaya

çok yanlıştan, bir doğruyu seçmek istercesine

hayatın en güzel ellerini tuttuk

velâkin tavan çöktü kardeşler

göçtük biz de

15 Nisan 2016 Cuma / İstanbul ~ Gölcük